Monday, July 24, 2006

വെറുമൊരു സ്വപ്നം

പുലര്‍ക്കാല യാമങ്ങളിലെവിടെയോ
നീയെന്‍ അരികിലുണ്ടായിരുന്നു!!
എന്നെ,.. .. .. ഞാനാക്കാന്‍
എന്നെ തലോടിയുറക്കാന്‍
ഒരിളം തെന്നലായ് നീയെനരികില്‍

എനിക്കായ് നീ വസന്തത്തെ
കൈ കുമ്പിളിലൊതുക്കി
വേനലില്‍ വിരിഞ്ഞ കുസുമമായ്
കിരണങ്ങളേറ്റുവാങ്ങി നീ തളര്‍ന്നു.
വേദനയിലും നീ ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു
നിന്‍ നൊമ്പരം ഞാനെന്നറിഞ്ഞിട്ടും.
എന്റെ ചിന്തകള്‍ വിഭിന്നമായിരുന്നെങ്കിലും
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക് നിറങ്ങളേകാന്‍
നിന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിലെ ഛായങ്ങള്‍ നീ വികൃതമാക്കി
മുറിവേറ്റ ഹൃദയത്തില്‍ നിന്‍ സ്നേഹം
തൂവല്‍ സ്പര്‍ശമായ് തഴുകിയെന്നും

എങ്കിലും .... പ്രിയ സഖീ.....
നീയെന്ന സത്യത്തെ, ഞാന്‍ അറിയും വരേക്കെങ്കിലും,
എനിക്കായ് കാത്തിരിക്കാമയിരുന്നില്ലെ?....

3 comments:

Khadar Cpy said...

എങ്കിലും .... പ്രിയ സഖീ.....

എനിക്കായ്....

Rasheed Chalil said...

കാണാമറയത്തിരുന്ന്..
കാത്തിരുപ്പിന്റെ സുഖവും സുഗന്ധവും
നഷ്ടപ്പെടുത്തിയതാര്...

നന്നായി

മുസാഫിര്‍ said...

പ്രവാസ ജീവിതത്തില്‍ കവിത തെല്ലൊരാസാസം തരുന്നുണ്ടു അല്ലെ,പ്രിന്‍സി നന്നായിരിക്കുന്നു,ഇനിയും
എഴുതുക.